Nationale papieren 2-8-1936
Hendrik REICH

Niet al het water is mineraalwater.

Over mineraalwater en zoutvervangers.

We leven in een tijdperk van vervangers en diverse bezuinigingsmaatregelen. Zo nu en dan lezen we in de kranten diverse reportages waaruit blijkt wat en waarvan er in het buitenland wordt vervangen. Net als in andere landen worden in ons land verschillende vervangingsproducten geproduceerd, meestal voor goederen die uit het buitenland worden geïmporteerd, wat om nationale economische redenen welkom is.

Helemaal anders is het echter bij de productie van vervangers en producten die nooit op grote schaal naar ons zijn geïmporteerd, maar integendeel in grote hoeveelheden van ons zijn geëxporteerd. Zoals bijvoorbeeld het mineraalwater, waarvoor de afgelopen jaren in ons land in overvloed alternatieven zijn geproduceerd. We kunnen het echter niet helemaal eens zijn met deze productie, omdat deze alleen maar onze nationale economische belangen schaadt. Vandaag wil ik kort de vervangers voor mineraalwater en bronzout noemen, en ook de manier waarop deze op de markt worden gebracht.

Allereerst noem ik het zogenaamde tafelwater dat in onze fabriek wordt geproduceerd als vervanging voor natuurlijk mineraalwater. Deze vervangingsmiddelen worden op steeds grotere schaal geproduceerd, en het zou waarschijnlijk moeilijk zijn om de vraag te beantwoorden waarom ze eigenlijk worden geproduceerd, omdat er geen twijfel bestaat over de noodzaak ervan als vervanging voor natuurlijk en geneeskrachtig mineraalwater. En dat komt omdat er in ons land een compleet overschot aan puur natuurlijke minerale bronnen bestaat. Maar ze worden ook niet geproduceerd vanwege de prijs, omdat tegenwoordig veel puur natuurlijk mineraalwater voor dezelfde prijs wordt verkocht als kunstmatig tafelwater.

De toename van de productie van dit water kan daarom alleen worden toegeschreven aan het gebrek aan informatie van de kant van de klanten, die in de meeste gevallen van mening zijn dat er in de flessen waarin altijd natuurlijk mineraalwater is geleverd, niets anders kan zitten dan die als zodanig gediend.

Bovendien komt het vaak voor dat de kwaliteit van mineraalwater door klanten niet wordt beoordeeld op basis van de geneeskrachtige werking, de smaak van het mineraalwater in kwestie of de chemische samenstelling ervan, maar puur op basis van hoe het water schittert. Niet-geïnformeerde consumenten zijn van mening dat hoe meer parels het water heeft, hoe beter het is, maar dit is een volkomen verkeerde mening, omdat de hoeveelheid parels willekeurig kan worden bepaald met kunstmatige vervangers op de eenvoudige manier dat het water eenvoudigweg wordt gemengd met een grotere hoeveelheid kunstmatig koolzuur.

De situatie is echter anders bij natuurlijk mineraalwater, waar soortgelijke manipulatie niet kan worden uitgevoerd, omdat dit water natuurlijk koolzuur bevat. Het verschil tussen deze twee zuren is dat het eerste, kunstmatige, onder druk in het water wordt geperst, waardoor het snel verdwijnt als de fles wordt geopend. Aan de andere kant bevat puur natuurlijk mineraalwater natuurlijk gebonden koolzuur, wat betekent dat een deel van het koolzuur gebonden is door sommige minerale stoffen in de vorm van bicarbonaten. Het verdampt langzaam en na een lange tijd met de fles open kunnen we nog steeds de sporen ervan in het water waarnemen.

Hetzelfde geldt voor onze maag. Als het zuur te snel uit het water vrijkomt, bestaat het gevaar dat het radicaalproces ervoor zorgt dat de maag kleiner, groter of groter wordt. Bij natuurlijk mineraalwater is een soortgelijk gevaar uitgesloten, omdat dit water koolzuur en mogelijk onverteerbare resten in onze maag bevat, het scheidt zich slechts langzaam af en juist door zijn langzame proces heeft het een zeer goede invloed op de vertering van voedsel en mogelijk onverteerbare resten in onze maag.

Velen van jullie hebben waarschijnlijk honger ervaren na het drinken van dit of dat mineraalwater, wat precies het resultaat is van het ervaren van natuurlijk mineraalwater en de daarmee gepaard gaande goede spijsvertering. Niettemin wil ik niet beweren dat mineraalwater, misschien met een aanzienlijk gehalte aan natuurlijk koolzuur, geen geschikt medicijn is voor deze of gene ziekte. Ik laat dat aan de artsen over en beveel nogmaals aan dat mineraalwater niet beoordeeld moet worden op de manier waarop het schittert, maar op de manier waarop de arts het voor deze of gene ziekte aanbeveelt.

Andere mineraalwatersoorten die ook aandacht verdienen zijn de zogenaamde radioactieve wateren. De laatste tijd is er een groot schandaal geweest dat, zodra water slechts een kleine hoeveelheid maché-eenheden bevat, de naam dat het water zeer radioactief is, al wordt gebruikt op folders, etiketten en prospectussen met opvallende grafische markeringen. Hoe het er eigenlijk uitziet, kunnen we echter het beste krijgen als we hun radioactiviteit vergelijken met water dat ook echt radioactief is, bijvoorbeeld met Jáchymov-water.

Hoewel hun radioactiviteit gedurende een zo kleine hoeveelheid helemaal geen effect kan hebben op de genezing, bevatten al deze wateren 40 maché-eenheden, wat zeker een redelijk aantal zou zijn als de schaal van maché-eenheden zou worden gelezen, zoals veel niet-geïnformeerde klanten mentaal denken, van één tot honderd.

Om de radioactiviteit van deze wateren goed te kunnen vergelijken, moeten we daarom de inhoud van Jáchymovská-water vermelden, dat 600 maché-eenheden bevat. Deze radioactiviteit is echter alleen relevant bij gebruik van water aan de bron en niet bij gestuurd water, omdat de radioactiviteit binnen 3-4 dagen uit het water verdwijnt.

Net zoals er vervangers zijn voor natuurlijk mineraalwater, worden ook natuurlijke geneeskrachtige zouten vervangen. Wat het verschil is tussen echte minerale zouten en kunstmatige zouten, kunnen we het beste overtuigen door de meningen van wereldberoemde experts, die beweren dat natuurlijk zout onnavolgbaar is en niet kan worden vervangen door kunstmatige zouten.