ეროვნული ნაშრომები 2/8/1936 წ
ჰენრი რაიხი

ყველა წყალი არ არის მინერალური წყალი.

მინერალური წყლისა და მარილის შემცვლელების შესახებ.

ჩვენ ვცხოვრობთ შემცვლელების და სხვადასხვა მკაცრი ზომების ეპოქაში. დროდადრო გაზეთებში ვკითხულობთ სხვადასხვა სიუჟეტებს, სადაც ვამხელთ რა და რისგან იცვლება საზღვარგარეთ. როგორც სხვა ქვეყნებში, ჩვენს ქვეყანაშიც იწარმოება სხვადასხვა შემცვლელი, ძირითადად უცხოეთიდან შემოტანილი საქონლისთვის, რაც მისასალმებელია ეროვნული ეკონომიკური მიზეზების გამო.

არადა, სულ სხვაგვარადაა შემცვლელების და პროდუქტების წარმოება, რომლებიც ჩვენთან დიდი მასშტაბით არასოდეს შემოსულა, პირიქით, დიდი რაოდენობით გაჰქონდათ ჩვენგან. როგორც, მაგალითად, მინერალური წყლები, რომელთა შემცვლელი ბოლო წლებში ჩვენს ქვეყანაში უხვად იწარმოება. თუმცა ამ წარმოებას სრულად ვერ დავეთანხმებით, რადგან ეს მხოლოდ ჩვენს ეროვნულ ეკონომიკურ ინტერესებს აზიანებს. დღეს მხოლოდ მინდა მოკლედ აღვნიშნო მინერალური წყლებისა და წყაროს მარილების შემცვლელები, ასევე როგორ ხდება მათი გაყიდვა.

პირველ რიგში, ნატურალური მინერალური წყლის შემცვლელად ჩვენს ქარხანაში წარმოებულ ე.წ. ეს შემცვლელები წარმოიქმნება მუდმივად მზარდი მასშტაბით და, ალბათ, რთული იქნება პასუხის გაცემა კითხვაზე, თუ რატომ წარმოიქმნება ისინი რეალურად, რადგან არ დგას საკითხი მათი, როგორც ბუნებრივი და სამკურნალო მინერალური წყლების შემცვლელის აუცილებლობაზე. და ეს იმიტომ, რომ ჩვენს ქვეყანაში არის წმინდა ბუნებრივი მინერალური წყაროების სრული ჭარბი რაოდენობა. თუმცა ფასის გამო არც იწარმოება, რადგან დღესდღეობით ბევრი წმინდა ბუნებრივი მინერალური წყალი იყიდება იმავე ფასად, როგორც ხელოვნური სუფრის წყლები.

ამრიგად, ამ წყლების წარმოების ზრდა შეიძლება მიეწეროს მხოლოდ მომხმარებლების მხრიდან ინფორმაციის ნაკლებობას, რომლებიც უმეტეს შემთხვევაში თვლიან, რომ ბოთლებში, რომლებშიც ყოველთვის მიეწოდებოდა ბუნებრივი მინერალური წყლები, არ შეიძლება იყოს სხვა ემსახურებოდა ასეთს.

გარდა ამისა, ხშირად ხდება, რომ მინერალური წყლის ხარისხს მომხმარებლები აფასებენ არა სამკურნალო ეფექტის, მოცემული მინერალური წყლის გემოს ან მათი ქიმიური შემადგენლობის მიხედვით, არამედ მხოლოდ იმის მიხედვით, თუ როგორ ანათებს წყალი. არაინფორმირებული მომხმარებლები თვლიან, რომ რაც უფრო მეტი მარგალიტი აქვს წყალს, მით უკეთესია, მაგრამ ეს სრულიად მცდარი მოსაზრებაა, რადგან მარგალიტის რაოდენობა თვითნებურად შეიძლება განისაზღვროს ხელოვნური შემცვლელებით ისე მარტივი გზით, რომ წყალი უბრალოდ შერეულია. უფრო დიდი რაოდენობით ხელოვნური ნახშირბადის მჟავა.

თუმცა სხვა ვითარებაა ბუნებრივ მინერალურ წყლებში, სადაც მსგავსი მანიპულირება შეუძლებელია, რადგან ეს წყლები შეიცავს ბუნებრივ ნახშირმჟავას. ამ ორ მჟავას შორის განსხვავება იმაში მდგომარეობს, რომ პირველი, ხელოვნური, იძულებით შედის წყალში წნევის ქვეშ, რაც ნიშნავს, რომ ბოთლის გახსნისას ის სწრაფად აორთქლდება. მეორეს მხრივ, წმინდა ბუნებრივი მინერალური წყლები შეიცავს ბუნებრივად შეკრულ ნახშირმჟავას, რაც ნიშნავს, რომ ნახშირმჟავას ნაწილი შეკრულია ზოგიერთი მინერალური ნივთიერებით ბიკარბონატების სახით. ის ნელა აორთქლდება და დიდი ხნის შემდეგ ღია ბოთლში კვლავ შეგვიძლია დავაკვირდეთ მის კვალს წყალში.

ასეა ჩვენს კუჭშიც. თუ მჟავა ძალიან სწრაფად გამოიყოფა წყლიდან, არსებობს საშიშროება, რომ რადიკალურმა პროცესმა შეიძლება გამოიწვიოს კუჭის შემცირება, გაზრდა ან გაფართოება. ბუნებრივ მინერალურ წყლებში მსგავსი საშიშროება გამორიცხულია, რადგან ეს წყლები შეიცავს ნახშირმჟავას და, შესაძლოა, მოუნელებელ ნარჩენებს ჩვენს კუჭში, ის მხოლოდ ნელ-ნელა იშლება და ზუსტად მისი ნელი პროცესის გამო, ძალიან კარგად მოქმედებს საჭმლის მონელებაზე და შესაძლოა. მოუნელებელი ნარჩენები ჩვენს კუჭში.

ბევრ თქვენგანს ალბათ გამოუცდია შიმშილი ამა თუ იმ მინერალური წყლის დალევის შემდეგ, რაც სწორედ ბუნებრივი მინერალური წყლის გამოცდისა და მასთან დაკავშირებული კარგი მონელების შედეგია. მიუხედავად ამისა, არ მინდა იმის მტკიცება, რომ მინერალური წყალი, შესაძლოა ბუნებრივი ნახშირმჟავას მნიშვნელოვანი შემცველობით, არ არის შესაფერისი წამალი ამა თუ იმ დაავადებისთვის. ამას ექიმებს ვუტოვებ და კიდევ ერთხელ ვურჩევ, რომ მინერალური წყალი არ უნდა შეფასდეს იმით, თუ როგორ ანათებს, არამედ იმით, თუ როგორ ურჩევს მას ექიმი ამა თუ იმ დაავადების დროს.

სხვა მინერალური წყლები, რომლებიც ასევე ყურადღებას იმსახურებს, არის ე.წ. რადიოაქტიური წყლები. ბოლო დროს დიდი სკანდალი გაჩნდა, რომ როგორც კი წყალი შეიცავს მხოლოდ მცირე რაოდენობის მაშეს ერთეულებს, სახელი, რომ წყალი ძალიან რადიოაქტიურია, უკვე გამოიყენება ბროშურებზე, ეტიკეტებსა და პროსპექტებზე გასაოცარი გრაფიკული ნიშნებით. თუმცა, უკეთესად შეგვიძლია მივიღოთ წარმოდგენა იმაზე, თუ როგორ გამოიყურება სინამდვილეში, თუ შევადარებთ მათ რადიოაქტიურობას მართლაც რადიოაქტიურ წყალს, მაგალითად, იაჩიმოვის წყალს.

ყველა ეს წყალი, მიუხედავად იმისა, რომ მათ რადიოაქტიურობას ამდენი წუთი არ შეუძლია რაიმე გავლენა მოახდინოს შეხორცებაში, შეიცავს 40 მაშე ერთეულს, რაც, რა თქმა უნდა, სამართლიანი მაჩვენებელი იქნება, თუ მაშე ერთეულების მასშტაბი წაკითხული იქნება, როგორც ბევრ არაინფორმირებულ მომხმარებელს გონებრივად სჯერა, ერთიდან. ასამდე.

ამიტომ, იმისათვის, რომ სწორად შევადაროთ ამ წყლების რადიაქტიურობა, უნდა განვაცხადოთ იაჩიმოვსკის წყლის შემცველობა, რომელიც შეიცავს 600 მაჩეს ერთეულს. თუმცა, ეს რადიოაქტიურობა აქტუალურია მხოლოდ წყაროზე წყლის გამოყენებისას და არა გაგზავნილი წყლით, რადგან რადიოაქტიურობა წყლიდან ქრება 3-4 დღეში.

როგორც არსებობს ბუნებრივი, მინერალური წყლის შემცვლელი, ასევე ჩანაცვლებულია ბუნებრივი სამკურნალო მარილები. რა განსხვავებაა რეალურ მინერალურ მარილებსა და ხელოვნურს შორის, ჩვენ ყველაზე კარგად შეგვიძლია დავრწმუნდეთ მსოფლიოში ცნობილი ექსპერტების მოსაზრებებით, რომლებიც ამტკიცებენ, რომ ბუნებრივი მარილი განუმეორებელია და არ შეიძლება შეიცვალოს რაიმე ხელოვნური მარილებით.