اوراق ملی 2/8/1936
هنری رایش
همه آبها آب معدنی نیستند.
درباره آب معدنی و جایگزین های نمک
ما در عصر جایگزینی و اقدامات ریاضتی مختلف زندگی می کنیم. هرازگاهی گزارش های مختلفی را در روزنامه ها می خوانیم که نشان می دهد چه چیزی و از چه چیزی در خارج از کشور جایگزین می شود. همانند سایر کشورها، در کشور ما نیز جایگزین های مختلفی تولید می شود که بیشتر برای کالاهای وارداتی از خارج از کشور تولید می شود که به دلایل اقتصادی ملی قابل استقبال است.
اما با تولید جایگزین ها و محصولاتی که هرگز به صورت گسترده به ما وارد نشد، بلکه برعکس، به مقدار زیاد از ما صادر شد، کاملاً متفاوت است. به عنوان مثال در مورد آب های معدنی که در سال های اخیر جایگزین های آن در کشور ما به وفور تولید شده است. با این حال، ما نمی توانیم به طور کامل با این تولید موافق باشیم، زیرا این تنها به منافع اقتصادی ملی ما آسیب می زند. امروز فقط می خواهم به طور خلاصه به جایگزین های آب معدنی و نمک های چشمه و همچنین نحوه عرضه آنها در بازار اشاره کنم.
ابتدا به آب سفره ای که در کارخانه ما تولید می شود به عنوان جایگزین آب معدنی طبیعی اشاره می کنم. این جایگزین‌ها در مقیاس روزافزونی تولید می‌شوند و احتمالاً پاسخ به این سؤال که چرا واقعاً تولید می‌شوند دشوار خواهد بود، زیرا در مورد لزوم آنها به عنوان جایگزینی برای آب‌های معدنی طبیعی و شفابخش بحثی وجود ندارد. و این به این دلیل است که در کشور ما مازاد چشمه های معدنی کاملا طبیعی وجود دارد. با این حال، آنها نیز به دلیل قیمت تولید نمی شوند، زیرا امروزه بسیاری از آب های معدنی کاملا طبیعی به همان قیمت آب های سفره مصنوعی به فروش می رسند.
بنابراین افزایش تولید این آب ها را تنها می توان به دلیل عدم اطلاع مشتریان دانست که در بیشتر موارد معتقدند در بطری هایی که همیشه آب معدنی طبیعی در آنها عرضه شده است، هیچ چیز دیگری نمی تواند وجود داشته باشد. به عنوان چنین خدمت کرده است.
علاوه بر این، اغلب اتفاق می افتد که کیفیت آب معدنی توسط مشتریان نه بر اساس اثرات دارویی، طعم آب معدنی مورد نظر یا ترکیب شیمیایی آنها، بلکه صرفاً بر اساس نحوه درخشش آب مورد قضاوت قرار می گیرد. مصرف کنندگان ناآگاه بر این عقیده هستند که هر چه آب مروارید بیشتری داشته باشد، بهتر است، اما این نظر کاملاً اشتباهی است، زیرا می توان میزان مروارید را خودسرانه با جایگزین های مصنوعی به روشی ساده که آب را به سادگی با آن مخلوط کرد، تعیین کرد. مقدار بیشتری از اسید کربنیک مصنوعی.
با این حال، وضعیت در مورد آب های معدنی طبیعی متفاوت است، جایی که نمی توان دستکاری مشابهی انجام داد، زیرا این آب ها حاوی اسید کربنیک طبیعی هستند. تفاوت این دو اسید در این است که اسید اول مصنوعی تحت فشار وارد آب می شود، به این معنی که با باز کردن بطری به سرعت تبخیر می شود. از سوی دیگر، آب های معدنی کاملا طبیعی حاوی اسید کربنیک به صورت طبیعی هستند، به این معنی که بخشی از اسید کربنیک توسط برخی از مواد معدنی به شکل بی کربنات متصل می شود. به آرامی تبخیر می شود و پس از مدت ها با باز بودن بطری هنوز می توانیم آثار آن را در آب مشاهده کنیم.
در معده ما هم همینطور است. اگر اسید خیلی سریع از آب آزاد شود، این خطر وجود دارد که فرآیند رادیکال باعث کاهش، افزایش یا بزرگ شدن معده شود. در مورد آب‌های معدنی طبیعی، خطر مشابهی منتفی است، زیرا این آبها حاوی اسید کربنیک و احتمالاً بقایای غیرقابل هضم در معده ما هستند، فقط به آرامی جدا می‌شود و دقیقاً به دلیل روند کندی که دارد، تأثیر بسیار خوبی در هضم غذا و احتمالاً دارد. باقی مانده های غیر قابل هضم در معده ما
احتمالاً بسیاری از شما بعد از نوشیدن این یا آن آب معدنی گرسنگی را تجربه کرده اید، که دقیقاً نتیجه تجربه آب معدنی طبیعی و هضم خوب مرتبط با آن است. با این وجود، من نمی خواهم ادعا کنم که آب معدنی، شاید با محتوای قابل توجهی از اسید کربنیک طبیعی، داروی مناسبی برای این یا آن بیماری نیست. من این را به پزشکان واگذار می کنم و یک بار دیگر توصیه می کنم که آب معدنی را نباید بر اساس نحوه درخشش آن، بلکه بر اساس توصیه پزشک برای این یا آن بیماری قضاوت کرد.
آب‌های معدنی دیگری که شایسته توجه هستند، آب‌های به اصطلاح رادیواکتیو هستند. در زمان‌های اخیر، رسوایی بزرگی به وجود آمده است که به محض اینکه مقدار کمی از آب حاوی مقدار کمی واحد ماشه است، از این نام که آب بسیار رادیواکتیو است، قبلاً روی برگه‌ها، برچسب‌ها و بروشورها با علامت‌های گرافیکی قابل توجه استفاده می‌شود. با این حال، اگر رادیواکتیویته آنها را با آبی که واقعاً رادیواکتیو است، مثلاً با آب یاچیموف، مقایسه کنیم، می‌توانیم بهترین ایده را در مورد اینکه واقعاً چه شکلی است به دست آوریم.
همه این آبها، اگرچه رادیواکتیویته‌شان به‌مدت یک دقیقه نمی‌تواند هیچ تأثیری در بهبودی داشته باشد، حاوی 40 واحد ماشه است که اگر مقیاس واحدهای ماشه همانطور که بسیاری از مشتریان ناآگاه از نظر ذهنی معتقدند، از یک خوانده می‌شد، قطعاً رقم منصفانه‌ای خواهد بود. به صد
بنابراین، برای اینکه بتوانیم رادیواکتیویته این آب ها را به درستی مقایسه کنیم، باید محتوای آب یاچیمووسکا را که حاوی 600 واحد ماشه است، بیان کنیم. با این حال، این رادیواکتیویته تنها در هنگام استفاده از آب در منبع مرتبط است، نه با ارسال آب، زیرا رادیواکتیویته در عرض 3-4 روز از آب ناپدید می شود.
همانطور که جایگزینی برای آب طبیعی و معدنی وجود دارد، نمک های دارویی طبیعی نیز جایگزین می شوند. تفاوت بین نمک های معدنی واقعی و مصنوعی چیست، ما را به بهترین وجه می توان با نظرات متخصصان مشهور دنیا قانع کرد که ادعا می کنند نمک طبیعی غیرقابل تقلید است و نمی توان آن را با هیچ نمک مصنوعی جایگزین کرد.
